Liefde en luxe op de latten

Die luttele minuten in de kabelbaan waren voor onze 16-jarige zieltjes genoeg om er het hoogtepunt van de vakantie van te maken.

Toen de uitgever van HighlifePlus en de schrijfster van dit artikel elkaar in februari 2019 tegen het lijf liepen, was hun eerste gespreksonderwerp skiën. De passie die ze allebei van jongs af aan delen, bracht hen dadelijk dicht bij elkaar en van het een kwam het ander, zoals ze dat zo mooi zeggen … Fast forward naar winter 2024. Om hun 5-jarig samenzijn een beetje extra te vieren, was een skitripje dus de meest logische keuze. Echter, overvolle agenda’s met nakende deadlines doen het skiseizoen te snel voorbijgaan. Tot er onverwacht eind april nog een korte persreis richting Zuid-Tirol zich aandient. Na een beetje geschuif met afspraken en met een laptop op de schoot, zitten we enkele dagen later op het vliegtuig voor een last-minute winterreisje. Vakantie is bij een perstrip altijd tussen aanhalingstekens, want hotels moeten bezocht, restaurants geproefd, materialen getest en artikels geschreven worden — arme wij … Maar een beetje qualitytime als koppel is toch de incentive. Zo kunnen we ook aan onze lezers laten weten of een short-ski met het vliegtuig een goede relatieboost kan zijn.

De luchthaven van Deurne voelt aan als even boodschappen gaan doen. Je parkeert de auto voor de deur (weliswaar aan de overkant van de straat) en loopt de schuifdeur binnen. Geen hopen mensen die staan te drommen of druk te doen. Alleen medepassagiers aan de check-in die uitkijken naar hun skivakantie net als wij. Security zoals gewoonlijk in een luchthaven, maar net wat vlotter en rustiger. We drinken iets en klinken op een interessante reis. Bij het afroepen via de luidsprekers dat het boarden gaat starten, schieten we even in de lach. Want de 80 man die op het vliegtuig past, zit al samen aan de gate. Gewoon even wat luider zeggen: “Mensen we gaan vertrekken!”, zou meer als genoeg zijn. Het lijkt wel een grote bus met vleugels waar we gaan opstappen. “Even veilig als zijn grotere broers”, weet mijn technische compagnon me gerust te stellen als ik even bedenkelijk kijk. In het vliegtuig worden we met Italiaans flair begroet. Even later volgt de bijpassende wijn. Qua start van enkele dagen relaxen, is dit alvast niet slecht.

Tijdens de vlucht kijk ik door het raampje naar de zonnige wolkenmassa onder me en denk terug aan mijn vorige skitrips richting Kronplatz. Kronplatz is altijd al een lieveling van Belgische toeristen geweest. Het gebied is niet te groot en heel overzichtelijk, maar biedt tegelijkertijd een scala aan mogelijkheden. Ik was hier eerst twee maal als tiener samen met mijn beste vriendin. Er flitst even een flashback voor mijn ogen van de snelle afdaling die we deden om twee knappe Italiaanse jongens te volgen die we spotten op een piste. Ze heetten Ricardo en Simone zijn we te weten gekomen, want als bij wonder was het ons gelukt om in dezelfde cabine te eindigen in de gondel. Verder dan dit was het contact niet gekomen want eenmaal boven was er geen volgen meer aan. Maar die luttele minuten in de kabelbaan waren voor onze 16-jarige zieltjes genoeg om er het hoogtepunt van de vakantie van te maken. Vijftien jaar later volgden nog twee reizen richting Kronplatz met een groep vrienden van zeer uiteenlopend skiniveau. De hutjes op de piste en aan de voet van de berg begonnen aan belang te winnen. Wanneer het tijd was voor sommigen om te pauzeren, gingen de diehards nog even door, om nadien terug samen te komen voor de après-ski. De ene keer werd die al wat uitbundiger dan de andere keer, net zoals de verhalen van de dag. Maar zowel de beginnende als de gevorderde skiër kwam aan zijn trekken in dit gebied. Benieuwd welke ervaringen het gebied deze keer voor ons in petto zal hebben.

De landing brengt me niet de kleuren die ik het liefst zie voor een skivakantie. Wit en blauw zijn voorlopig groen en grijs. De huurauto die we bij de luchthaven bestelden, staat klaar —wederom voor de deur, don’t you just love a small airport — en na een dik uur parkeren we aan ons hotel voor nacht: Rudolf. De vernieuwde kamers stralen een en al moderne gezelligheid uit. Tijd om van de wellness te genieten, hebben we jammer genoeg niet. In plaats daarvan staat ons een diner in het sterrenrestaurant Schöneck te wachten. Een gemoedelijk lokaal met traditionele inrichting, veel ruimte en overwegend hout. De chef serveert ons een uitgebreid menu met specialiteiten die lokaal gekend zijn. Zo ook de Tirtlan van het Pustertal, een soort krokant gefrituurde ravioli met ricotta en spinazie. De andere gerechten kunnen we best omschrijven als traditioneel, authentiek en culinair. Zowel toeristen als de lokale bevolking frequenteren het restaurant. Er wordt daarom zeer veel à la carte gegeten. Een extra pluim voor het driekoppige keukenteam dat dit vlot voor 50 couverts laat passeren. De chef is dan ook een ervaren rot in het vak. Bijna 40 jaar staat hij in deze keuken en elke dag met evenveel passie en zin. Een vriendelijke levensgenieter die na het sluiten van de keuken zijn muzikale stem toevoegt wanneer een van de gasten onverwacht achter de piano plaatsneemt. Wat een heerlijke eerste avond in Südtirol. Die Italiaanse vriendelijkheid en uitbundigheid ervaren we nog veel de komende dagen.

Na een verkwikkende nachtrust roepen de ski’s. Het grijs heeft gelukkig — tegen de weersvoorspellingen in — plaats gemaakt voor blauw. Maar het wit is echter schaars te bespeuren in het dal. Gelukkig merken we daar op de pistes niets van. Boven op de gekende grote ronde top is de sneeuw prima en alle dalafdalingen zijn open. Chapeau voor het pisteteam om dit bij temperaturen boven de 10°C te vrijwaren. Onze niet zo optimaal getrainde benen merken wel dat die papperige sneeuw wat meer inspanning vraagt! Een tafeltje op het panoramaterras van Corones Mountain Hut is de ideale 360°-pauze. Een lekkere pasta gevolgd door een cappuccino en we kunnen er weer tegenaan voor de namiddag. We steken helemaal door naar Piculin, de buitenste zwarte piste op de kaart waar regelmatig een wereldbekerafdaling plaatsvindt. Bovendien gekroond tot mooiste zwarte piste van het gebied. Op onze terugweg nemen we de Erta en Pre da Peres mee, om onze dag te eindigen met de Hernegg. Zo hebben we alvast vier van de ‘Kronplatz Black Five’ gedaan. De Sylvester houden we voor een andere dag, want we willen nog even van een zonnig terrasje genieten voor we een nieuwe culinaire avond tegemoet gaan.

Zo zijn we te gast bij Lerchner’s in Rungen. Deze zaak heeft een groene ster van Michelin, wat wil zeggen dat er alleen wordt gewerkt met lokale producten, dat afval zoveel mogelijk vermeden wordt en dat, waar mogelijk, eigen gekweekte groenten verwerkt worden. Vader en dochter runnen hier de zaak. Zij omschrijven hun keuken als ‘oorspronkelijke gerechten uit de Zuid-Tiroolse boerenkeuken met lokale en seizoensproducten’. Voor het vlees doen ze beroep op nonkel Raimond, de koeienfluisteraar, die met veel passie en toewijding voor hun Simmentaler runderen zorgt. Wij proberen de al wat gedurfdere gerechten zoals preskop en kalfstong en zijn aangenaam verrast door de smaakvolle bereidingen. Ook de risotto met radicchio — roodlof of Italiaans witlof — is een aanrader.

Voldaan vallen we in slaap in onze tweede accommodatie, een van de Leading Hotels of the World. Het gebied Kronplatz heeft niet het doel om een high-class resort te zijn, maar een beetje luxe weten gasten toch te smaken. Dit recente hotel van de Falkensteiner-groep richt zich voornamelijk op een wat jonger, sportief publiek. Getuige hiervan zijn de fitness-accessoires op de kamer zoals een yogamat, oefenbal, gewichten en zelfs een heus sportraam. Dagelijks worden activiteiten voorgesteld en ook de gym is een volwaardige fitness. Ik laat me in de ochtend verleiden tot de yogales van 8.00 u. In mijn gedachten ben ik om 8.30 u. terug op de kamer, maar het wordt een volledige sessie met meditatie, pranayama, asana’s en relaxatie. 70 minuten later ben ik fris wakker, klaar voor het ontbijt en een fitte dag op de latten. In dit hotel kan je ook best wat extra tijd inplannen om van de wellness te genieten. Deze verdeelt zich over vier verdiepingen! Op verdieping 2 en 4 bevinden zich de buitenzwembaden. Het eerste sportief en met badkleding, het bovenste bij de Finse panoramasauna, zonder badkleding. Op de derde verdieping lig je languit in de biosauna en is een grote rustruimte met zicht op het omliggende landschap. Onderaan is de hamamruimte waar je alleen of onder begeleiding een rasul- of scrubritueel kan volgen. Dagelijks worden er verschillende opgietsessies gehouden en eenmaal per week wordt de skypool ’s avonds sfeervol verlicht met fakkels.

Een absolute must-see op de Kronplatz is het fotografiemuseum Lumen. Het prachtige moderne gebouw herbergt een tentoonstelling over de geschiedenis van fotografie, specifiek gericht op de bergen en bergactiviteiten. Jong en oud zullen hier ogen opentrekken en in verbazing vallen over de getoonde beelden. De adrenaline is soms voelbaar. Spoileralert: zorg er zeker voor dat je de spiegelkamer niet mist! Na de tentoonstelling mag je jezelf dan wel trakteren op een lunch bij AlpiNN. Dit ‘Cook the mountain’-project van 3 sterrenchef Robert Niederkolfer samen met zijn vrouw, trakteert je op een ontdekkingstocht doorheen de kruiden en ingrediënten van het gebied. Toegegeven, het is geen evidente keuken, want je eet er kleine smaakmakers van gerechten die je normaal in een stevige portie zou verwachten. Toch is het voor de culinaire nieuwsgierigaard een aanrader. De millefeuille van appel was voor mij persoonlijk de lekkerste variant van een apfelstrudel die ik ooit at. Even hogerop is MMM Corones een bezoek meer dan waard. In dit Messner Mountain Museum komen alle facetten van bergbeklimmen aan bod, met de kritische visie van de bekende Italiaanse klimmer en schrijver Reinhold Messner. Het gebouw zelf is een van de laatste verwezenlijkingen van de beroemde architecte Zaha Hadid. De gangen, de uitzichten en de materialen blenden perfect in het (winterse) berglandschap.

Overwegend mooi weer, sneeuwzekerheid, perfect geprepareerde pistes en nooit lang aanschuiven aan de liften. Dat zijn de vier pijlers waar Kronplatz trots op is. Omdat het aan de zuidkant ligt, is het gemiddeld vijf van de zeven dagen per week mooi weer. Een sterke bezetting van sneeuwkanonnen en pistebully’s zorgt voor optimale pistes tot het einde van het seizoen. De verdeling van liften maakt dat het volk zich snel verspreidt. Wist je dat je hier met de trein kan komen skiën? In Percha stap je vanop het perron in de kabelbaan. Gasten langs de spoorlijn tussen Fortessa en Lienz kunnen hier handig gebruik van maken. Bovendien brengt deze Ski Pustertal Express je van hier ook naar het skigebied 3 Zinnen Dolomites (terminal Versciaco-Vierschach), waar je met de Super Dolomiti-skipas ook terecht kan. De afdaling vanaf de top van de Kronplatz naar Percha is met zijn 7 km de langste van het gebied. Aan de andere kant kan je vanaf Piculin met een verbindingsbus vlot naar Alta Badia geraken. De geoefende skiër kan zo vanuit Kronplatz de Sella Ronda doen in een dag en weer eindigen op de Kronplatz. Dat maakt dit gebied ook voor de skiër die wat meer afwisseling zoekt, zeker een interessante bestemming. Wij waren alvast onder de indruk en kwamen very much in love weer thuis!