Het zijn de kleine overwinningen tijdens de reis die ervoor zorgen dat deelnemers steeds een beetje hun grenzen verleggen.
Het verhaal van Kirsten is een van de redenen waarom de Mentelity Games worden georganiseerd. Wintersport als middel om je grens te verleggen als je te maken hebt met een lichamelijke uitdaging. Dat wintersport het middel is, dat is geen verrassing. De Mentelity Games worden georganiseerd door de Bibian Mentel Foundation, en staan geheel in lijn met de nalatenschap van naamgever Bibian Mentel (zie kader). Hoe die week eruitziet? Vijf dagen les van gekwalificeerde leraren, in zitskiën, staand skiën, skiën met een visuele beperking of snowboarden. Het niveau maakt niet uit. Of je beginner bent of veel ervaring in de sneeuw hebt, voor iedereen zijn er uitdagingen genoeg. Er zijn paralympische atleten aanwezig die de deelnemers begeleiden en tientallen vrijwilligers. Ook buiten de piste wordt voor activiteiten gezorgd, met bijvoorbeeld een bingoavond en dagelijks après-ski. “Maar het voornaamste doel is niet het skiën op zichzelf”, legt Charlotte van der Veen van de stichting uit. “Het zijn de kleine overwinningen tijdens de reis die ervoor zorgen dat deelnemers steeds een beetje hun grenzen verleggen. Er gaan elk jaar wel mensen mee die bijvoorbeeld nog nooit in het buitenland zijn geweest. Die net als Kirsten in hun eentje meegaan en daar al een gigantische stap in nemen. Ze ontmoeten nieuwe mensen, gaan voor het eerst met hun rolstoel de gondel in. Of het nou kleine of grote stappen zijn, op elk niveau komt er wel een moment dat je denkt: jeetje, dat ik dit kan. En dan heb ik het nog niet eens over de saamhorigheid. Die is ontzettend groot tijdens de week in Zwitserland. Dat horen we van de deelnemers, maar ook van familie of vrienden die meegaan. Ouders van een kind met een uitdaging ontmoeten andere ouders. Die kunnen ervaringen uitwisselen, verhalen delen. Dat lucht op, het besef dat ze er niet alleen voor staan. Daar zit zoveel waarde in.” Dat onderschrijft ook Annemay van Chastelet. Ze is niet alleen vrijwilliger tijdens de week in Zwitserland, maar is als kinderfysio samen met een collega ook nauw betrokken bij de samenwerking met de stichting. “Dat begon toen Bibian bij onze praktijk revalideerde. Zij organiseerde deze reis, en wij zeiden toen: hoe leuk zou het zijn als we kunnen samenwerken en tien kinderen met een fysieke uitdaging en hun gezin mee kunnen nemen op reis. De deelnemers zijn heel uiteenlopend, in leeftijd, maar ook in situatie. Er zijn gezinnen die vroeger wel geskied hebben maar denken dat het nu niet meer kan omdat hun kind iets heel heftigs heeft meegemaakt. Maar ook gezinnen die het nooit zouden doen omdat het bijvoorbeeld te duur is. Die tien plekken voor kinderen financieren we door het geld dat we ophalen met de 12-uurs Challenge. En je ziet dat zo’n week ontzettend veel bijdraagt aan het revalidatietraject. Door het plezier op de piste, maar juist ook door alles eromheen. Want een week op reis bootst alles na wat je nodig hebt om te functioneren in het dagelijks leven. Van de busreis tot je grenzen aangeven, van praktisch denken tot de stap nemen om bijvoorbeeld om hulp te vragen. Je bent met veel mensen in een hotel, komt in aanraking met faciliteiten waarvan je misschien niet wist dat ze er waren. Dat zijn allerlei basale dingen die heel waardevol zijn in je dagelijkse bestaan na zo’n week in de sneeuw.” Het leidt tot verhalen die je niet onberoerd laten, zowel van blijdschap als verdriet. Van Fem, een meisje van 13 dat net begon op de middelbare school en daar de enige was met een lichamelijke uitdaging. Die anders loopt dan anderen en altijd degene was naar wie werd gekeken. Van der Veen: “Die stond ineens tussen zeventig andere mensen met een uitdaging en zag daar dat ze mag zijn wie ze is.” Of het verhaal van Joost, een super sportieve jongen die in 2022 voor het eerst meeging vanuit de samenwerking met het revalidatiecentrum. Van Chastelet: “Hij had kanker met een hersentumor en daardoor een dwarslaesie opgelopen. Zijn diagnose was slecht, het idee was om er nog uit te halen wat erin zat. Dat heeft hij samen met zijn familie fantastisch gedaan. Hij is uiteindelijk twee keer meegegaan, kon geweldig zitskiën en deed vorig jaar mee met de fakkeltocht in een fonkelnieuw model zitski van een Zwitserse fabrikant. Die mocht hij testen. Afgelopen juni is hij overleden.”