Wat doe je als er aan de start van de winter in de Alpen nog niet zoveel sneeuw gevallen is? Dan ga je naar de plek waar de meeste sneeuw van Oostenrijk valt: Obertauern. Voor de mooiste runs moet je even hiken, klauteren en klimmen, maar dat is het helemaal waard.

Voor ons hotel staat een foto van de Beatles. Iets verderop staan levensgrote beelden van John, Paul, George en Ringo in de hoofdstraat. In een skiwinkel draait een LP-speler singles van de Beatles en boven op de berg staat een heuse piano. Juist! Ook van die ene band uit Liverpool. De piano is van staal dus veel Ob-La-Di, Ob-La-Da komt er niet uit, maar veel skiërs maken toch even een plaatje. En bij deze zoveelste link naar de Fab Four gaan we toch maar even googelen. Het internet weet ons te vertellen dat de Beatles in 1965 in Obertauern waren voor de opname van HELP! Een fijne locatie, want dicht in de buurt van het vliegveld van Salzburg. Skiën konden de vier niet en dankzij dagelijkse lessen konden er in ieder geval wat beelden met de echte Beatles geschoten worden. Oostenrijkse dubbelgangers deden het ‘echte skiwerk’. En dat is nou precies wat wij hier ook van plan zijn. Ondanks dat we de Beatles ook leuk vinden, zijn we hier niet op muziekreis. Het is toch best gek dat een kort bezoek zestig jaar geleden nog zo in de spotlight staat, terwijl Obertauern zoveel meer is. We hebben een ticket to ride voor mooie afdalingen gepland, echt skiën en indien nodig met een bootpack of een beetje toeren de verse sneeuw opzoeken. Dat doe je nooit alleen, dus: “Help, I need Somebody”! Toch weer die Beatles.

Ik ben op reis met Vincent van Binsbergen, freerider en vlogger voor Wepowder. Samen zijn we al heel wat jaren veilig onderweg in de bergen en getraind in freeriden, lawineveiligheid en afwegen van risico’s. Maar zelfs dan blijft het raadzaam om met een lokale gids op pad te gaan. Wij hebben het geluk dat we op dag één worden rondgeleid door Peter Semmler van toerisme Obertauern. Het is al snel duidelijk dat Peter meer tijd op de latten staat dan achter zijn bureau zit. Telemark-latten in zijn geval. Met soepele turns glijden we onder Gamsleiten 1 een paar keer naar beneden. Gamsleiten 2, een iconische freeride-lift die freeriders heel snel, heel hoog en vooral aan de start van vele steile freeride-opties brengt, is nog dicht omdat koning winter zijn gezicht nog te weinig heeft laten zien. Desondanks ontdekken we dat er nog best wat poeder te vinden is aan de schaduwzijde van de kom van Obertauern. Aan de overkant in de zonzijde, rond de Seekareck, zien we tientallen liften omhoog gaan en duizenden skiërs zich vermaken. Een van de pluspunten van dit gebied is dat het hele gebied bijna vanuit elke hoek te zien is.

Een ander pluspunt, en dat zien we dus erg goed, is dat er heel erg veel sneeuw valt. Obertauern ontvangt sneeuw vanuit alle richtingen en volgens wetenschappelijke onderzoeken krijgt ‘schneeloch’ Obertauern de meeste sneeuw van heel Oostenrijk. Haar bijnaam is dus niet voor niets ‘Snowbertauern’. Peter wil ons nog een paar plekken laten zien “helemaal aan de andere kant.” “Zoveel tijd hebben we toch niet?” Denken wij, maar het liftsysteem zit ingenieus in elkaar en in no time steek je over van de ene naar de andere zijde. Peter: “Jullie komen aan deze zijde over een paar dagen nog terug, met een beetje mazzel is er dan wat extra sneeuw en kun je Gamsleiten 2 omhoog!” Peter raast met ons door het gebied, laat vanuit de lift plekjes zien vanwaar we makkelijk freeride-lijnen kunnen skiën. En hij wijst de valkuilen aan in een winter als deze. “Alleen fools die hun ski’s haten, gaan daar nu naar beneden”, over een ogenschijnlijk mooi stukje offpiste vlak naast de normale piste. “Dat heeft echt een goede base nodig, want anders glijd je zo over rotsen met je ski’s. Maar daar – hij wijst een stukje verder, naar een wand half in de zon, half in de schaduw met slechts enkele lijnen erop – daar is het super. En vanaf hier – hij wijst weer, nu naar een graad net boven een stukje piste – is de start van de bootpack naar de top van de Seekareck.” En met die tip verlaat Peter ons. We markeren deze plek met een pinnetje in ons hoofd en glijden naar beneden. Die avond, terwijl we verwend worden met een carpaccio, Oostenrijkse biefstuk en glas Zweigelt, dwarrelen de sneeuwvlokken met miljarden tegelijk naar beneden. De volgende ochtend slaan we de schaduwzijde over en koersen direct naar de Seekareck-kant. We doen een paar warmup rondes, bekijken de wand die we willen skiën van een afstandje “Ziet er goed uit”, checken hoeveel verse sneeuw er is gevallen “Zeker 20 cm” en raadplegen we de lawineberichten “Ok, lets go”. We klikken de ski’s uit bij het pinnetje, binden ze op de rugtas, zetten de schoenen op loopstand en starten met de bootpack over de Seekareck. En daarna is het eigenlijk de hele middag genieten. Een dag zoals je niet vaak meemaakt: verse sneeuw, weinig andere freeriders, veilige omstandigheden en een strakblauwe hemel. Drie keer lopen we de lange bootpack omhoog om daarna een stuk korter te genieten. En dat is het helemaal waard.

Klassieker

Gamsleiten 2 is een klassieker in de ski- en freeridewereld. Er is een iconische foto waarin je de lift vanaf het dal tot aan de top ziet. Oneindig hoog en ver lijkt hij te reiken. Deel 2 van die lift was dicht. Te weinig sneeuw, te veel wind, maar met een beetje creativiteit is er wel een route te vinden. Dus haken wij aan bij Martin Bors van Local Guides. Een vrolijke, ietwat bijzondere jonge gozer met bergbloed. In de zomer maakt hij kunstinstallaties, in de winter acteert hij op de besneeuwde bergen. Met hem toeren we over een piste (iets wat voor een freerider extra pijnlijk voelt) naar boven, daar waar we normaal in 5 minuten met de lift zouden kunnen komen. En hij neemt ons mee naar het gipfelkreuz van de Kleine Kesselspitze. Voor het laatste stuk moeten we weer bootpacken met de ski’s op de schouders of rugtas. Zo hebben we toch geroken aan deze klassieker. Voor de lunch neemt Martin ons mee naar een andere klassieker uit Obertauern: de Gamsmilchbar. Hier drink je geitenmelk (met volgens Oostenrijks recept uiteraard een alcoholische twist), terwijl je door de gigantische ramen een prachtig panorama hebt over heel Obertauern.

ZELF OP PAD MET EEN GIDS?
Ga op verkenning met Martin Bors of een van zijn collega’s van Local Guides!
www.local-guides.at

Tekst en beeld: Gijs Hardeman